Anna Verrijt

>Bekijk hieronder alle kunst van Anna Verrijt in onze collectie.< Anna Verrijt (1951) bouwt haar werk op uit vele transparante lagen, die allemaal min of meer zichtbaar blijven. Daarbij krijgt het vaak een hoop te verduren: met een mes krast en schraapt Verrijt de verf weg, of ze zet er rigoureus de schuurmachine op. Al die sporen blijven zichtbaar, aan elk schilderij is de ontstaansgeschiedenis af te lezen.

Behalve acrylverf gebruikt Verrijt ook stukjes bedrukt papier, oude foto’s en brieven en ander gevonden materiaal. Ze kan een snoeppapiertje in een schilderij verwerken, alleen omdat de kleur of de opdruk haar inspireert, of omdat het voor haar een bepaalde betekenis heeft. Elk schilderij is een soort dagboekaantekening, een notitie van grote en kleine gebeurtenissen. Een vogel die plotseling opvliegt, een schokkend telefoontje of een liedje op de radio: hun sfeer wordt vastgelegd in het werk.

Hoewel de kunstenaar zich voortdurend blijft vernieuwen, zijn er in alle nieuwe ontwikkelingen ook een aantal constanten, kenmerken die typerend zijn voor het werk van Anna Verrijt. Zelfs in het vroegste werk, dat niet abstract was, zijn ze te herkennen: humor, poëzie en verwondering. De abstracte schilderijen op doek en paneel tonen hun lichtvoetige, subtiele humor in een wulpse krul of een titel als “Freud Revisited”. Hier en daar zie je suggestieve verwijzingen naar de werkelijkheid of symbolische vormen, waar iedereen zijn eigen verhaal in kan ontdekken.

De grote werken hebben een monumentaal karakter, maar ook de intieme paneeltjes zijn in hun broze kwetsbaarheid indrukwekkend. Het zijn vaak slechts een paar getekende lijnen op een lichte achtergrond, “aantekeningen” in een dubbele betekenis, die soms meer zeggen dan woorden. De meeste paneeltjes zijn aan twee kanten beschilderd, en ze kunnen in steeds wisselende combinaties bij elkaar gehangen worden. Hierdoor ontstaat telkens een nieuwe compositie en een nieuw verhaal.

In de afgelopen jaren heeft het werk een ontwikkeling doorgemaakt van stevige schilderijen met duidelijk weergegeven vormen en krachtige kleuren, naar poëtische doeken met een sfeer van licht en leegte, waarin kleur vrijwel afwezig is. De doorwerkte huid van het schilderij werd gaandeweg gladder en minder prominent aanwezig, maar de dunne ingekraste lijnen laten zien dat het nog steeds uit vele lagen is opgebouwd. Deze poëtische, ingetogen schilderijen beschrijven een leegte; een ‘gevulde leegte’, nog nagalmend van haar voormalige inhoud. De compositie ligt niet voor de hand, wat een intrigerende spanning oproept en het werk een extra dimensie geeft.

Recentelijk is de kleur weer teruggekeerd in Verrijts kunstwerken. Na de periode van witte en grijze ‘leegte’ werd haar behoefte aan kleur onweerstaanbaar, en dat leidt nu tot vrijwel monochrome schilderijen in fel rood, hemelsblauw of helder groen. De kleine, abstracte vormen daarin lijken willekeurig uitgestrooid over de oppervlakte. Er ontstaat nu ook weer een meer doorwerkte huid, die in zijn robuustheid ontkracht wordt door hele fijne tekeningetjes die in de oppervlakte gekrast zijn. Verrijt ’tekent’ graag in haar schilderijen. Geen herkenbare vormen, want “dan ben je zo snel uitgepraat,” zegt ze – hoewel er miljoenen kleuren en vormen bestaan, zijn het er voor haar altijd nog veel te weinig.

Hieronder het werk van Anna Verrijt dat wij in onze collectie hebben.